แต่แล้วก็มีเรื่องที่ไม่คาดฝันเกิดขึ้น เพราะในเช้าวันหนึ่ง มีกองทหารหลายร้อยนายเดินทางมายังบ้านของชายหนุ่ม หัวหน้าของเหล่าทหารแจ้งให้ชายหนุ่มทราบว่า หญิงสาวที่ชายหนุ่มช่วยไว้นั้น แท้จริงแล้วก็คือเจ้าหญิงซึ่งเป็นพระธิดาสุดที่รักขององค์พระราชา ชายหนุ่มทั้งตกใจและเสียใจมาก เพราะด้วยฐานะที่ต่ำต้อยของเขา มันคงเป็นไปไม่ได้แน่ ๆ ที่เขาจะมีโอกาสได้แต่งงานกับเจ้าหญิงผู้สูงศักดิ์

บันทึกของนักเขียนนิทาน โทรศัพท์หาแม่

ราชสีห์เจ้าป่ากำลังนอนหลับอย่างสบายใจ หนูตัวหนึ่งวิ่งซุกซนจนเผลอไต่ขึ้นไปบนร่างของราชสีห์ ทำให้ราชสีห์ตื่นและร้องคำรามด้วยความโกรธ จึงตะปบหนูไว้ในกรงเล็บ หนูตกใจกลัวจนตัวสั่น พร้อมร้องขอชีวิตและกล่าวว่า หากปล่อยตัวเองไป ในวันข้างหน้าอาจสามารถช่วยเหลือราชสีห์ได้ แม้ราชสีห์จะหัวเราะเยาะ แต่ก็ยอมปล่อยหนูไป ต่อมาวันหนึ่งราชสีห์ออกล่าเหยื่อแล้วพลาดท่าติดบ่วงของนายพราน พยายามดิ้นเท่าไรก็ดิ้นไม่หลุด หนูได้ยินเสียงร้องของราชสีห์จึงเข้ามาช่วยเหลือด้วยการกัดแทะบ่วงจนขาด ทำให้ราชสีห์รอดชีวิตมาได้ จากความช่วยเหลือของหนูตัวเล็กๆ นั่นเอง

ให้มันยังคงสวยงามแม้จะเป็นตอนสุดท้าย

ในที่สุด ชายหนุ่มก็ใช้พยายามพาตัวเขาไปพบกับเงือกสาวที่เขารักได้สำเร็จ

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีกระต่ายหนุ่มที่อ้วนตุ๊ต๊ะตัวหนึ่งแอบไปหลงรักกระต่ายสาว ที่อยู่บนดวงจันทร์ กระต่ายหนุ่มเฝ้ามองเงาของกระต่ายสาวอยู่ทุกค่ำคืน ในที่สุด กระต่ายหนุ่มก็ ตัดสินใจว่า เขาจะต้องไปพบกับกระต่ายสาวที่อยู่บนดวงจันทร์ให้จงได้

คติสอนใจ นิทานรักของสองเรา : ความเกียจคร้านแม้จะทำให้เราสบาย แต่ก็อาจนำทุกข์ภัยมาสู่ตนได้

นิทานชุด เมล็ดน้อยกับปุ๋งปุ๋ง เมล็ดน้อยคอยรัก

นิทานเจ้าชายเจ้าหญิง เจ้าหญิงผู้เมตตา

นิทานพื้นบ้านญี่ปุ่น แอปเปิ้ลให้เพื่อน

บันทึกของนักเขียนนิทาน โทรศัพท์หาแม่

นิทานพ่อมดแม่มด พ่อมดน้อยกับสูตรยามหาประลัย

ห้องพักนักเขียนนิทาน ประวัติ : นำบุญ นามเป็นบุญ

เช้าวันหนึ่ง ขณะที่พ่อไก่กำลังคุ้ยเขี่ยหาอาหารบนลานดิน ก็เขี่ยเจอพลอยเม็ดงามส่องประกายวิบวับ จึงรำพึงขึ้นว่า ถ้าช่างทองมาเห็นพลอยงามเม็ดนี้ คงจะดีใจมาก แต่สำหรับข้าแล้ว ข้าวแค่เม็ดเดียว ยังมีค่ามากกว่าพลอยเม็ดโตเสียอีก ในที่สุด พ่อไก่ก็เลิกสนใจพลอยเม็ดนั้น แล้วหันไปขุ้ยเขี่ยหาอาหารของตัวเองต่อไป